بهمن 91 - اردکان

محمد مهدی حق گویان که اکنون در آستانه سن 14 سالگی خود است دارای ویژگیهایی است که او را در بین حفاظ جهان منحصر به فرد کرده است. او دارای مدرک کارشناسی رسمی (نه افتخاری) وزارت علوم است و در مقطع ارشد این رشته در حال تحصیل می باشد و همزمان در حوزه علمیه نیز به تحصیل مشغول است .

تنها حافظی است که به واسطه تسلط زیاد بر قرآن کریم می تواند این کتاب آسمانی را به 64 شکل از حفظ قرائت کند و تنها حافظی است که تمام عبارت قرآن را می تواند برعکس تلاوت نماید.

چنین شخصی در زمینه عبارات قرآنی و مفاهیم و تفسیر قرآن کریم بسیار مسلط است.

بی شک می توان او را با عنایت الهی معجزه قرآن کریم نامید.

ایشان حفظ قرآن کریم را تنها در مدت 2 سال در سن 10 سالگی به پایان رساند و مدت 4 سال به مطالعه کتب علوم قرآنی و تفسیر پرداخت.

این ویژگیها سبب شده در هر کشوری که برنامه اجرا می کند تا چندین هفته جراید آن کشور ویژگیهای او را در صدر اخبار خود قرار دهند.

این نوجوان نابغه سفرهای متعددی به کشورهای قاره آفریقا ، اروپا و آسیا داشته است.

محمد مهدی حق گویان به کشورهای امارات ،نیجریه ، لبنان، سوریه، ترکیه ،قطر ،عراق، الجزایر، عمان و سودان مسافرت کرده است و خاطرات بسیاری را هم از این کشور ها دارد و ما هم خاطره ای از سفر به کشور عمان را بیان می کنیم :محمد مهدی حق گویان می گوید در اواخر دیماه سال 1389 بود که برای اجرای برنامه از سوی شیعیان عمان دعوت شدم و برنامه های متعددی را برای شیعیان که 2? عمان را تشکیل می دهند اجرا کردم در یکی از روز ها که ما را برای اجرای برنامه دعوت کردند متوجه شدیم که این برنامه برای اباضی ها(همان باقیماندگان خوارج نهروان). این برنامه در مسجد ریان بود که 2000نفر هم آمده بودند وجالب اینکه مفتی عام عمان هم حضور داشت و ما شروع به اجرای برنامه کردیم بعد از چند دقیقه که بعضی از این 62 روش را اجرا کردیم مفتی شروع به خنده ی قهقهه مانندی کرد و ما هم متعجب شده بودیم.

بعد از برنامه نزدیکان مفتی گفتند ایشان در طول عمر خود تا به حال قهقهه نزده اند و تعجب ایشان هم از تسلط شما به قرآن است (انشاءلله که همه ی ما از عاملان به تک تک آیات شریفه باشیم.)

و اکنون به مناسبت دهه فجر انقلاب اسلامی این نابغه قرآنی جهان مهمان مردم قرآن دوست اردکان است ...

وعده ما : جمعه 20 بهمن ماه بعد از نماز عشا مصلی امام خمینی (ره ) اردکان

چند آیه شریفه در قرآن کریم وجود دارد که عقوبت بخل را بیان کرده است. این دو آیه در ردیف آیاتى هستند که وقتى حضرات معصومین، علیهم السلام، هنگام قرائت قرآن به آن می ‏رسیدند، عابران کوچه صداى گریه آنان را می ‏شنیدند:

«و لا یحسبنّ الذین یبخلون بما آتاهم اللّه من فضله هو خیر لهم بل هو شرّ لهم سیتوقوّن ما بخلوا به یوم القیامة». [آل عمران ، 180]

و کسانى که خدا به آنچه از فضلش به آنان داده بخل می ‏ورزند، گمان نکنند که آن بخل به سود آنان است، بلکه آن بخل به زیانشان خواهد بود.

به زودى آنچه به آن بخل ورزیدند در روز قیامت طوق گردنشان می ‏شود.

خداوند می ‏فرماید: کسانى که از احسان و فضل خود ثروتشان دادم و بخل ورزیدند، گمان نکنند که این عمل به سودشان است، بلکه به زیانشان است. مالکان دوزخ در قیامت تمام ثروت اندوخته‏شان را به صورت حلقه‏ هاى آتش بر گردنشان می آویزند و می ‏گویند: این ثروت شماست که آن را در دنیا اندوخته بودید!

آیا نباید به وعده قرآن ایمان داشت؟! آیا انسان بخیل بازهم می ‏تواند با خواندن این آیه بگوید خدا مهربان است و مرا عقوبت نخواهد کرد؟!

«وَالَّذِینَ یَکْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلاَ یُنفِقُونَهَا فِی سَبِیلِ اللّهِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِیمٍ »[توبه ،34]

و کسانى را که طلا و نقره می ‏اندوزند و آن را در راه خدا هزینه نمی ‏کنند، به عذاب دردناکى مژده ده.

بخیل عذابى الیم خواهد داشت، هرکس که می خواهد باشد. کسانى که مدام ثروت اندوختند و بر موجودى حساب‏هاى بانکى خود افزودند و مردند، چه عقوبتى دردناک در انتظارشان است! به قول سنایى غزنوى:

هرکه در زندگى بخیل بود

چون بمیرد چو سگ ذلیل بود

«یَوْمَ یُحْمَى? عَلَیْهَا فِی نَارِ جَهَنَّمَ فَتُکْوَى? بِهَا جِبَاهُهُمْ وَجُنُوبُهُمْ وَظُهُورُهُمْ ... هَ?ذَا مَا کَنَزْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ فَذُوقُوا مَا کُنْتُمْ تَکْنِزُونَ »[توبه ، 35]

روزى که آن اندوخته‏ها را در آتش دوزخ به شدّت گرما دهند و پیشانى و پهلو و پشتشان را به آن داغ کنند و به آنان نهیب زنند: این است ثروتى که براى خود اندوختید، پس کیفر زراندوزى خود را بچشید.

روزى که تمام ثروت اینان را به صورت فلز در جهنم می ‏گدازند، سپس آن‏ها را به پیشانیشان می ‏چسبانند (که دیگر تا ابد برداشته نمی ‏شود)

چرا به پیشانى؟ چون این‏ها به جاى خدا به پول سجده کردند و آن را معبود خود گرفتند. مالکان عذاب هم‏چنین آن فلزهاى گداخته را با این کنایه که بخیلان به پول عشق می ‏ورزیدند بر دو پهلوى آنان می چسبانند و می ‏گویند: این هم معشوقتان! نیز آن‏ها را به پشتشان می ‏چسبانند، چون اینان یک عمر حمّال پول بودند.

بعد به آنان می ‏گویند: «هذا ما کنزتم لأنفسهم»، چیزهایى که به پیشانى و پهلوها و پشتتان چسباندیم همان پول‏هایى است که به بانک‏ها سپرده بودید و همواره بر مبلغش می ‏افزودید. «فذوقوا ما کنتم تکنزون»، حالا از اندوخته ‏هاى خود بچشید.