اینک احمدی نژاد در قبال معرفی زودهنگام مشایی، سه مسیر در پیش رو دارد:

1- اصرار بر ابقای مشایی

اگر برغم فشارهای فزاینده ای که بر احمدی نژاد وارد می شود تا مشایی را برکنار نماید، وی بخواهد همانند چهار سال گذشته، در مقابل این فشارها مقاومت کند، شروعی آمیخته با درگیری با یاران اصولگرایش خواهد داشت؛ اصولگرایانی که تهدید کرده اند اگر این بار احمدی نژاد زیر بار نرود، موضوع مشایی را با رهبر انقلاب نیز طرح خواهند کرد.
البته احمدی نژاد نیز نشان داده است که از توان بالایی برای ایستادن در مقابل فشارها برخوردار است ولو اینکه این مقاومت، هزینه زا هم باشد.

در مقابل اصولگرایان هم نشان داده اند که برغم تمام ادعاهایشان، در نهایت کوتاه می آیند ؛ آنها در چهارسال گذشته بارها مطالباتی را از احمدی نژاد مطرح و حتی گاه از زبان تهدید نیز استفاده کردند ولی نهایتا کوتاه آمدند و در انتخابات هم حتی سرسخت ترین مخالفان اصولگرای احمدی نژاد مانند احمد توکلی به حمایت تمام قد از وی پرداختند.

با این حال اصرار بر ابقای مشایی، شکل گیری دولت دهم از دل یک توفان سیاسی درون گروهی را رقم خواهد زد.

2- برکناری

این احتمال نیز وجود دارد که احمدی نژاد تحت فشارها و مهم تر از آن بر اثر توصیه هایی، ناگزیر باشد یار غار خود را از سمت معاونت اولی کنار بگذارد.

البته این کنار گذاشتن می تواند به شکل محترمانه ای باشد بدین شکل که از مشایی خواسته شود طی نامه ای که در آن بر لزوم تقویت دولت و جلوگیری از چالش و ... تاکید شده باشد، استعفا کند.
در این صورت، احمدی نژاد دولت جدیدش را با یک شکست سیاسی فاحش آغاز خواهد کرد.

3- معامله سیاسی